สามร้อยสี่สิบสอง

การขับรถกลับจากโรงพยาบาลให้ความรู้สึกเหมือนฝันไป ฉันประคองกอดลูกสาวแรกเกิดที่ห่อหุ้มด้วยผ้าห่มสีชมพูอ่อนนุ่ม กลิ่นจางๆ ของน้ำยาปรับผ้านุ่มและน้ำยาฆ่าเชื้อในโรงพยาบาลอบอวลอยู่ในประสาทสัมผัส นิ้วเล็กๆ ของแกกำเข้าหากันตามสัญชาตญาณราวกับกำลังคว้าจับบางสิ่งที่มองไม่เห็น ผิวของแกนุ่มนิ่มจนไม่น่าเชื่อ มีสี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ